woensdag 22 april 2015

We doen het selfie!

Hoeveel energie krijg jij van je kleintje?
Kost het opvoeden je energie of krijg je er, net als ik, geweldig veel energie van? In dit bericht doe ik een aantal oplossingen van de hand die kunnen werken bij kinderen van ca. 1,5 jaar die alles zelf willen doen, maar daar simpelweg nog te klein voor zijn. Hoe blijven jij en je kleintje allebei blij, zonder dat je leven er onder lijdt.

Ik vraag dit, omdat ik onlangs via een vriendin hoorde dat een kennisje van haar niet kan werken, omdat het opvoeden van haar kind (1,5 jaar) haar zoveel moeite kost. Ze weet niet waar ze de energie vandaan kan halen om te gaan werken. Haar dagen thuis zitten ramvol, omdat alles zes keer zolang duurt en dat ligt allemaal aan het kindje. Dus, hoe kan ze gaan werken als ze het nu al niet gemanaged krijgt? 's Avond is ze kapot. Een feestje of een borrel op een doordeweekse avond zit er al helemaal  niet in, veel te vermoeiend.

Maar, vroeg mijn vriendin I. zich terecht af, hoe doe jij dat Kim? 'Jij werkt 4 dagen in de week, hebt een kind van 1,5 jaar, runt een huishouden, je sport en bent altijd bezig met nevenactiviteiten binnen de sport- en toneelvereniging en je draait je hand niet om voor een feestje?'

Nu moet ik er wel bij zeggen dat kennisje na de bevalling te kampen kreeg met een depressie. In mijn ogen lijkt ze daar nog niet vanaf te zijn en zit ze in een vicieuze cirkel, waarbij alles draait om het kind en ze zichzelf wegcijfert. In mijn ogen is dit niet goed. Op een gegeven moment komt er een omslagpunt (bij mij zodra ik weer aan het werk ging) dat je je kind laat passen in het leven wat jij wil leiden. Maar ja, wie ben ik?! Ik ben verder geen psycholoog, maar leef gewoon zoals ik wil. Ik krijg juist energie van Daan en ik krijg energie van mijn werk en die 2 samen maken dat ik het huishouden kan runnen en plezier kan hebben op een feestje, zonder enige vermoeidheid. Heerlijk dit leven, waarom ben ik er nooit eerder aan begonnen vraag ik me dikwijls af.

Nu heb ik tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling super veel gehad aan forums. Ik zocht mijn probleem op en las wat anderen aan oplossingen hadden. Wat mij het meest logisch leek probeerde ik uit en meestal werkte het. Nu met het verhaal van kennisje zou ik hetzelfde willen doen. Ik zou graag andere mensen helpen met mijn ideeën om een leuke moeder te zijn voor je kind, zonder dat je jezelf voorbij loopt. Ik vind zelf dat het mij goed af gaat en ik heb er nog plezier in ook. 



Zo is Daan nu echt in een fase dat hij alles zelf wil doen. Zelf aankleden, zelf tandenpoetsen, zelf eten, mee koken, de was doen, boodschappen doen met zijn eigen winkelwagentje. Dat is natuurlijk super schattig en heel leuk als je er de tijd voor hebt, maar vaak is die tijd er niet.

Op dat moment heb je keuze uit 3 opties:
1. Daan het daadwerkelijk zelf laten doen, met de acceptatie dat je die dag maar weinig gedaan gaat krijgen
2. Daan niks zelf laten doen, met vervolgens een krijsend en verdrietig kind (tja, soms moet het wel....)
3. Creatieve oplossingen bedenken waardoor beide partijen tevreden zijn :)

Optie 3 gaat mij goed af en het is leuk voor zowel kind als moeder (vader). Hieronder een paar van mijn oplossingen waar Daan helemaal mee in zijn nopjes is.

Koken
Daan wil mij altijd helpen met koken. Ik moet hem optillen en hij wil in de pan roeren. Levensgevaarlijk natuurlijk. Maar als ik hem neerzet dan begint hij met krijsen. Niet erg hoor, daar stopt hij vanzelf wel mee, maar leuk is anders, ik wordt er ook altijd een beetje chagrijnig van. Dan komt manlief thuis en ben ik chagrijnig en Daan aan het krijsen. En...hoe was je dag schat....
Dus zet ik nu een eettafelstoel aan het aanrecht en geef Daan een pollepel en een kindermes en meneer mag losgaan op de groentes. Super leuk. Hij hakt, roert en lepelt al mijn bereidde etenswaren uit de pan, die hij vervolgens op eet. Gisteren aten we Aardappel Anders, de voorgekookte aardappelen, rauwe hamblokjes en de Aardappel Anders saus gingen rechtstreeks zijn mondje in. Helemaal prima toch. Zo kan ik doorwerken, heb ik een tevreden kind en leert hij omgaan met eten. Let wel op, dat je de scherpe messen ver genoeg weglegt op het moment dat jij je even omdraait. Echte messen vinden de kids toch leuker. Gelukkig zitten Daan zijn vingers er nog aan. Al doende leert men ;)

Zelf eten
Zodra het eten klaar is, pakt Daan zijn slabber en doet hij verwoeste pogingen zijn kinderstoel in te klimmen. Hij kan dit echt nog niet zelf, maar hij komt een heel eind. Nadat ik hem in zijn kinderstoel gezet heb gaan we eten en je raadt het al, meneer wil zelf eten. Dit duurt natuurlijk een eeuwigheid. De helft van de tijd zit er niks op zijn lepel of valt het net voor zijn mond van de lepel af. Daarom leg  altijd 2 lepels of vorken bij hem neer. Eentje voor Daan zelf en eentje voor Niels of mij om Daan te helpen en dat accepteert hij prima. Om de beurt doen we een hap en als we teveel met ons eigen eten bezig zijn, dan geeft hij de lepel wel aan mij. Zo van: schiet eens op, ik kan dit niet alleen... :) Zo hebben we een vrolijk kereltje die leert zelf te eten, zonder dat we uren aan tafel zitten.


Wassen
Elke maandagochtend verschoon ik het beddengoed en dan helpt Daan mij mee. Ik begin eerst bij zijn bedje. Haal de lakentjes en het dekentje van zijn bedje en Daan pakt alles (één voor één) op en stopt het in de wasmachine. Terwijl hij daar mee bezig is, begin ik aan mijn bed, daarop liggen in ieder geval 4 kussens, een 2 persoonshoeslaken en dekbedovertrek. Dit bed afhalen duurt net wat langer. Vervolgens hoor ik vanuit het washok, 'kaaaa'. Dat betekent 'klaaaaar' in de taal van Daan. Dus ik roep: 'Daantje je bent nog niet klaar, kom maar eens kijken....' En daar komt hij aan, kijkt verschrikt, slaat zijn handjes voor zijn mond en roept: 'oh,oh' vervolgens begint hij meteen het beddengoed van mijn bed naar de wasmachine te brengen. Het hoeslaken en dekbedovertrek doen we samen. Twee vliegen in één klap. En als klap op de vuurpijl mag hij ook nog op het knopje drukken om de wasmachine te starten. Geweldig toch!

Boodschappen doen
Even later in de ochtend gaan we boodschappen doen. Daan wil dus nu zijn eigen winkelwagentje, maar daar heb ik niet altijd de handen en de tijd voor. Ik ga vaak lopend en dan heb ik de kinderwagen al bij me, dan kan ik ook niet nog eens Daan met een klein winkelwagentje begeleiden. Dus gaat Daan gewoon de kinderwagen in en pak ik een mandje met wieltjes. Daan houdt vanuit de kinderwagen dit mandje vast. Dan hangt hij half uit zijn wagen omdat het mandje steeds zwaarder wordt, maar loslaten ho maar. Nee Daan neemt zijn taken erg serieus.
Soms is het wel behelpen hoor en als het erg druk is werkt het ook niet, maar zo op een maandagochtend of vroeg in de middag, dan is het bij ons nog niet druk in de supermarkt en gaat het prima. Iedereen vindt het ook hartstikke schattig om te zien. Daan is blij, ik heb mijn handen vrij en we verliezen er ook geen tijd door. Echt super!
 
Met de bovenstaande oplossingen heb ik een vrolijk kind en kan ik mijn dag vrij strak invullen. Alles gaat snel, want ik doe het op mijn manier en Daan helpt mij met wat ik wil.

Natuurlijk gaat dit niet altijd op en is het janken geblazen.... Jammer dan, hij moet toch ook leren, dat niet alles kan zoals hij dat wil.

Maar, ook dan duurt niet alles zes keer zo lang.