Leukste verjaardagscadeau contest

Hoe moeilijk kan het zijn? Het vinden van een cadeautje voor het zoontje van een vriendin die zondag a.s. 4 wordt. Nou, voor mij heel moeilijk en ik heb nog precies 8,5 uur de tijd vanaf morgenochtend half 9 om dit te fixen, dus alle hulp is welkom.

Het vinden van een cadeautje voor een kind tussen de 0-15 jaar is altijd een uitdaging voor mij geweest. Gewoonweg omdat ik helemaal niet thuis was/ ben in die leeftijdsgroep. Nu ik zelf een kind heb, kan ik mij prima redden op de afdeling baby's en dreumesen, maar alles daarboven blijft voor mij een raadsel. Op al het speelgoed staat tegenwoordig aangegeven vanaf welke leeftijd het geschikt is, maar van vriendinnen hoor ik vaak dat hun kinderen daar dan eigenlijk alweer te groot voor zijn. Een boek, spelletje of auto's doen het volgens mij altijd wel goed, alleen ben ik zo'n perfectionist die wil dat de jarige het cadeau, door mij gegeven, bombardeert tot het leukste cadeau van zijn verjaardag. Op het cadeau van zijn ouders en opa's en oma's na dan. Die zijn vaak niet te overtreffen en dat hoeft van mij dan ook niet. Ik ben de flauwste niet ;)

Nee, ik zoek een cadeau die hij niet meteen in de hoek gooit na het afgritsen van het cadeaupapier. Ik zoek een cadeau die hij meteen wil inzetten om mee te spelen, ondanks de irritante plastic verpakking die geen mens zonder gereedschap of grof geweld er af krijgt. Ik zoek een cadeau die hij direct aan alle visite laat zien, omdat hij er zo ont-zet-tend blij mee is! En dat alles met een budget van ca. €10 tot €15. Is dit mogelijk?

Zelf ben ik ook al even op zoek gegaan en ik kwam eigenlijk met één optie, namelijk: kinetic sand. Dat is me toch een uitvinding! Echt super cool! Voor de mensen die het niet kennen, hierbij een korte uitleg:

Kinetic Sands is een nieuw assortiment binnenspeelzand, ook wel magnetisch zand of kleefzand genoemd. Het stuift niet, kleeft en valt ook weer makkelijk uit elkaar. Maar je hebt er nooit troep van. Daarnaast is het ideaal en leuk speelgoedzand, omdat het talloze vormpjes kan aannemen en geen hinderlijk spoor van zand nalaat. Stofzuigen is niet nodig. Het kinetische zand is los, beweeglijk en kleverig tegelijk, antibacterieel en hypoallergeen.  

Ik heb het meteen even gecheckt bij mijn vriendin en die kende het zelfs niet. Terwijl zij juist nu in deze speelgoedfase hoort te zitten en niet ik! Maar, stel dat de intertoys dit niet op voorraad heeft, dan ben ik weer terug bij af. Dus op zoek naar een alternatief geschenk. En ook die heb ik gevonden via een collega, namelijk: Magic Jinn. (Nee, dat is niet de naam van mijn collega, maar van het speelgoed)

Magic Jinn weet waar jij aan denkt! Neem een dier in gedachten en beantwoord de vragen die Magic Jinn je stelt... raadt Magic Jinn het dier? Dan heeft Magic Jinn gewonnen. Maar ben jij dit grappige nieuwe vriendje te slim af en raadt hij het verkeerd? Dan ben jij de winnaar! 

Je moet echter wel tegen je verlies kunnen, want je wint het nooit, maar het is wel echt een gave kidsgadget! Alleen, denk ik maar leuk voor even en ik ben toch op zoek naar iets bljivends. Of in ieder geval waar een paar maanden actief mee gespeeld wordt en niet na 1 dag alweer de kast in verdwijnt.

Dus wie o wie heeft er nog leuke tips en ideeën. Please let me know door te reageren op deze blog! En gebruik ik je tip niet deze verjaardag, dan ongetwijfeld een volgende verjaardag. Want vanaf nu zit ik in een fase waarin kleine kindjes groot worden! Thanx. 

Talk to me....

Wat wil je hebben? Wie ben ik? Hoe heet jij? Wat zoek je? Wat wil je eten? Wat heb je vandaag gedaan bij Corina (kinderdagverblijf)? De hele dag stel ik vragen aan Daan in de hoop dat ik een verstaanbaar antwoord terug krijg. Al is het maar één woordje. Ik snap ook wel dat meteen een hele zin het niet gaat worden. Maar nee hoor, zelfs mama behoort nog niet tot zijn vocabulaire. 

Hij loopt nu sinds een maandje of drie en ik als moeder ben toe aan de volgende grote stap in zijn ontwikkeling, praten. Sinds Daan loopt, heb ik ook het idee dat hij enorm veel begrijpt van wat ik hem vraag of zeg. Een hond, schaap en varken doet hij feilloos na. Als ik zeg dat we gaan eten pakt hij zijn slabber en klimt hij op zijn stoel. Bij het woord 'bed' sprint hij naar de trap en zwaait hij enthousiast papa gedag. Zeg ik het woord 'bad', loopt hij naar de badkamer. Hij weet zijn neus, oren, ogen, tenen, navel, etc. prima te vinden. En hij praat honderd uit (in zijn eigen taal) als hij oma aan de telefoon heeft. Als ik hem ophaal van het KDV dan rent hij op me af en steekt vol enthousiasme zijn verhaal tegen me af. Ongetwijfeld verteld hij me wat hij die dag heeft meegemaakt, maar ik versta er niets van. Al kijken mensen me wel eens vreemd aan als ik serieus reageer op Daan zijn verhaal. 'Versta jij wat hij zegt?' vragen ze me dan? Haha nee natuurlijk niet, maar ja die jongen doet zo zijn best en als ik niet tegen hem praat, leert hij het nooit. Verder schudt hij zijn hoofd als hij klaar is met eten en... als hij iets wil, maar hij kan er niet bij, dan wijst hij met zijn vingertje en zeurt daarbij met zo'n nasale klank van: eh, eh,eh, net zo lang totdat ik het pak. Er is nog 1 ander woordje wat hij regelmatig gebruikt en dat het is woordje ja! Dat geeft hij als antwoord op bijna iedere vraag. Helemaal niet zo erg dus. 

Gisterochtend kwam daar eindelijk een ander woordje bij, namelijk het woordje: pap. Ik vroeg: 'Daan, lust je pap?' En hij reageerde met 'pap'! Niet met: pip of pop of papa...nee, het was luidt en duidelijk, PAP! 

Nu snap ik wel dat hij dat woord eerder kent dan het woord mama. Zijn voorkeur gaat uit naar eten. Het is net zijn vader. Eten gaat boven alles! Dat heeft hij niet van mij, maar is wel erg makkelijk. Mijn eerste woordje was tent, dus ook niet mama of papa. En nog steeds ben ik een die-hard kampeerder.

's Avonds aan de telefoon met een vriendin vertelde ik vol trots dat er eindelijk voortgang was voor wat betreft praten. Hij had immers het woord 'pap' gezegd, vanmorgen. 'Wat als je morgenochtend aan Daan vraagt wat hij wil eten? Misschien antwoord hij wel met: pap. Dat zou nog gaver zijn! Dan begrijpt hij je echt', gaf mijn vriendin me als tip. 

Zo gezegd zo gedaan. De volgende ochtend, Daan zijn kamertje ingelopen en daar stond mijn kleine vriendje al met zijn armpjes in de lucht mij op te wachten. Dat maakt je ochtend toch een stuk dragelijker. En zoals gepland vroeg ik: 'Daan, wat wil je eten?' Geen reactie. 'Wat wil je eten Daan?' Geen reactie. 'Wat zit er in je fles Daan?' Bij het woord fles lichtte zijn ogen op, maar verder geen reactie. 'Daantje, wat zit er in je fle-hes?'...... PAP. Ja hoor hij zei het, hij zei het echt! En meteen viel het kwartje... wat als hij nu had gezegd; 'boterham met hagelslag' of erger: 'moeders, stop die papfles in je.... ik wil een boterham met hagelslag!' Dan had ik daar gestaan met mijn papfles en mijn mond vol tanden. En wat als hij gaat zeggen: 'ik wil die broek niet aan, ik wil niet naar het kinderdagverblijf, ik wil een tatoeage' of erger, 'mam ik heb een tatoeage!' Pfff, daar ben ik nog niet aan toe hoor! Kan ik deze ontwikkeling nog stoppen? Nee, ik heb mijn lesje wel geleerd. Niks forceren, niks proberen, gewoon hem zijn eigen gang laten gaan, hij gaat vanzelf wel praten! En hoe langer dat nog duurt, des te makkelijker dat ik het nog heb. 

Ladies only, wintersport!

Na drie jaar dromen was het dan eindelijk zover. Woensdag een week geleden vertrok ik met twee vriendinnen richting Lermoos in Oostenrijk. Het skigebied heet de Zugspitz arena en nog geen van ons drieën was daar ooit geweest.

de Zugspitz

Met drie meiden op vakantie...terug in de tijd! Maar inmiddels met vriendjes, kinderen en een verantwoordelijke baan. Ach wat....dat moet toch niets uitmaken, we zijn nog steeds hartstikke jong!?

De autoreis ging zeer voorspoedig. Voorafgaand aan het vertrek, hebben we alle drie een youtube filmpje bekeken over het opleggen van sneeuwkettingen en hebben we printscreens van de routebeschrijving gemaakt op de telefoon, wintersport 2.0 zeg maar. Uiteindelijk maar één keer verkeerd gereden. Ik was zeer trots op ons. Tijdens de autorit kwamen we erachter, dat ondanks onze verschillende levens, we eigenlijk nauwelijks veranderd zijn. Alledrie toch een beetje 'one of the guys'. Deze vakantie moet dus helemaal goed gaan komen.

Eénmaal aangekomen, meteen de supermarkt ingesjeesd en bier ingeslagen. Vervolgens gaan eten en daarna de populairste apres-ski tent gecheckt, de Lamme Eend (op z'n Nederlands). Daar was inmiddels weinig meer te doen, maar we waren al lang blij dat er überhaupt een apres-ski tent zat! Want wij doen niet aan spelletjes en wijntjes in ons appartement! Wij willen bier en feesten!

De eerste skidag was super! Heel de dag dwarrelde dikke sneeuwvlokken omlaag en ook de dag daarvoor had het ook de hele dag gesneeuwd, dus mega verse sneeuw. Alle pistes waren omgetoverd tot een soort offpistes! En...als 'one of the guys', gaven wij hier natuurlijk helemaal niets om. Wat was het genieten!

Na het skien, rechtstreeks door naar de Lamme Eend! Wat een verschil met de dag ervoor, het was echt super druk. Om onze horizon te verbreden toch ook maar de Lux (andere apres-ski bar) bezocht. Dat was eigenlijk een tent voor onze Duits-talige vrienden. Nog geen 10 minuten na binnenkomt loopt er een oude vent met een matje op ons af met de vraag of hij en zijn vrienden bij ons mogen komen zitten. Als jullie daar gelukkig van worden? Natuurlijk, wij zijn de flauwste niet. Nou dat ging niet zonder slag of stoot. De man met mat helemaal blij terug naar zijn vrienden, maar die waren schijnbaar nog wat verlegen, dus na een minuut of 10 kwam er (helaas voor ons) beweging en kwamen ze bij ons staan. Geen van de jongens, op de mat na, durfde iets te zeggen. Na nog eens 10 minuten kwam een andere jongen los en wel met een hele tactische vraag; 'zullen we morgen met z'n allen afspreken om te gaan skien?'... eh PARDON? Hoezo denk je dat wij met jullie willen skien, we kennen jullie nog maar 10 minuten en eigenlijk nog helemaal niet, want je hebt nog niets gezegd.... Serieus. Omdat er niet heel veel nuttigs meer uitkwam hebben we ons drankje achterover geslagen en zijn we gaan eten. Maar niet voordat de jongens eerst vroegen of ze mee mochten eten met ons. Nu heb ik altijd wel moeite met nee zeggen, maar die avond opeens niet!

Glühwein, 

Na een tweede dag skien, wederom rechtstreeks naar de Lamme Eend. De lux lieten we vandaag maar links liggen. Nog geen twee minuten binnen worden we aangesproken door een groepje Belgen. Zij hadden ons die middag in een restaurantje gezien en vonden het leuk om ons een drankje aan te bieden. Helemaal prima, dat vinden wij ook leuk! Maar uiteraard kregen ze ook een drankje terug. We willen ons vooral tot niets verplicht voelen. Deze Belgen waren erg aardig en gelukkig niet opdringerig, met name heel dronken. Vervolgens wordt mijn vriendin E. aangesproken door een jonge kerel. Zij hebben even samen staan kletsen waarop de vader van die kerel aan E. vraagt of ze hem niet gewoon zal zoenen! WAT! zegt E. Hij heeft een vriendin verteld hij me net. 'Nou en', zegt die vader, 'die is er nu toch niet!' Hoezo spoort je vader je aan tot vreemdgaan? Wij snapten het niet en nog steeds niet eigenlijk.

Die Lahme Ente (de lamme eend)

De vierde avond, inmiddels ons vaste ritueel doorbroken door eerst in het appartement een biertje te doen, want daar waren we nog niet aan toe gekomen en daarna....ja hoor, door naar de Lamme Eend! Bij binnenkomst eerst onze Belgische vrienden tegen het lijf gelopen, maar vanavond hadden we daar geen zin in, dus door de kroeg in. Nog geen 10 minuten binnen en er wordt gewoon in mijn nek gelikt! Ieuww, wie doet zo iets. Nou ik zou je vertellen wie. Een 44-jarige Olaf. Toen stak hij een psychologisch praatje af over waarom hij likte en dat hem iets duidelijke werd op de manier van mijn reactie. Hij zou het wel even uitleggen als ik even met hem meeliep naar de hal waar het niet zo'n herrie was. En een muts als ik ben, liep ik mee. Pfff gelukkig ben ik naief maar niet achterlijk en had ik meteen door dat dit zijn 'tactiek' was om vrouwen te versieren. Waarom loop je mee? Je voelt je aangetrokken anders stond je hier nu niet? Dat waren o.a. vragen die hij mij stelde. Weirdo serieus. Ik ben snel terug gegaan naar binnen om de andere twee dit rare verhaal te vertellen. De vrienden van Olaf waren overigens geen haar beter, maar allemaal vrouwen en kinderen thuis. What's wrong with men? Vervolgens nog een kerel getroffen die zei dat zijn vrienden al terug naar het hotel waren en vervolgens heel de avond als lijm aan ons vastgeplakt zat. Een Duitser getroffen die Nederland he-le-maal ge-wel-dig vond en dit, tot vervelends toe, bleef herhalen. Uiteindelijk uit zelfbescherming maar bij onze Belgen gaan staan.

Moe, maar voldaan gingen we onze vierde en laatste skidag in en wie komen we tegen bij het eerste beste hutje waar we aanlegden? Juist...de kerel die aangaf dat zijn vrienden al lagen te slapen, die avond er voor. Echter, zat hij wederom alleen op het terras. Zou hij dan alleen op wintersport zijn??? Op zich niet raar (misschien wel een beetje) maar lieg er dan niet over! Achter die eenzame kerel, lagen Olaf en friends in de zon in ligstoelen. Waarschijnlijk nog moe van de avond ervoor. Stelletje watjes. En wij....wij hebben ons drinken naar binnen gegoten en zijn snel van dat terras vertrokken en wat afdalingen gepakt, want om 16.00u zouden we weer terugrijden naar huis.

Het was een vakantie om nooit te vergeten en zeker voor herhaling vatbaar, maar zeker niet meer in Lermoos. Lermoos wat was je leuk en wat heb je een schattig skigebied, maar wat trek je toch vervelende mannen aan? Of zijn wij toch meer veranderd dan we denken?

Opgevouwen op de achterbank
van de VW Golf

Klaar voor de start....

Zo daar zit ik dan; achter mijn Mac met mijn blog open een bericht te typen. Dit is mijn allereerste blog ever! Waarom een blog beginnen? Tja, waarom niet? 

Laat ik me even in het kort voorstellen. Ik ben een bezige bij, een duizendpoot van 31 ehh 32 jaar. Ken je dat? Dat je vanaf een bepaalde leeftijd de jaren niet meer doortelt  dat je blijft hangen op een bepaalde leeftijd? Ik heb dat dus bij 31. Niet dat ik het erg vind om ouder te worden, in tegendeel. Ik ben blij met ieder jaar die er bij komt, maar op de één of andere manier vergeet ik die jaren er dus wel bij te tellen. 

31 jaar was ik toen ik voor het eerst moeder werd. Ik heb een pracht kereltje genaamd Daan. Inmiddels is hij 1 jaar en 6 maanden en hoe cliché ook, als ik vooraf had geweten hoeveel ik van zo'n klein mensje kan houden, was ik veel eerder aan kinderen begonnen.

Samen met mijn man Niels voeden we onze zoon zo goed mogelijk op. 

Naast het opvoeden zijn wij beide zeer actief in het verenigingsleven, vriendenkring en met werk. Daar kom ik vast in andere blogs wel op terug.

Wij willen allebei nogal graag overal bij zijn, gaan graag niet als laatste naar huis van een feestje, zeggen nooit nee tegen een weekendje weg of vakanties, kunnen geen nee zeggen tegen verzoeken om vrijwillig activiteiten te organiseren, sporten erg graag. Oja en werken moet natuurlijk ook nog. Niels werkt 40 uur (zegt ie...). Hij is vertegenwoordiger en zit veel op de weg. Het daadwerkelijke aantal werkuren is volgens mij veeeel minder. 

Zelf werk ik nog 32 uur. Iedere maandag ben ik lekker vrij. Ook daarvan had ik nooit verwacht dat ik er van kon genieten, maar nu denk ik zelfs aan nog minder uren werken. 28 uur ofzo... Lijkt me geweldig!

Voorlopig gaat dit nog niet. Vorige week hebben we ons huis verkocht. We willen iets nieuws, iets groter met dakkapel en een eventueel uitbouw, zonder dat de tuin echt mega klein wordt. Met het oog op de toekomst (hopelijk nog meer van die kleine dreumesen)en met de huidige huizenmarkt was dit het geschikte moment om op zoek te gaan naar iets nieuws. En nu ons huis verkocht is kunnen we daar dus ook actief aan beginnen. Ik vind het spannend joh! We hebben nu zo goed contact met onze buren en we wonen in het centrum van Best, echt ik woon er heerlijk. Gaan we dat straks terug krijgen?

Verder werk ik bij een firma waar ik diverse rollen vervul o.a. die van commercieel medewerker binnendienst, vormgever, ICT-er, secretaresse, marketingmedewerker, etc. Erg divers en daar hou ik van. Toch zou ik ook graag iets voor mijzelf willen doen.

Dat is ook de reden van de start van deze blog. Een middel om te spuien, maar ook om ervaringen uit te wisselen. Ik leid een 'Heppie Life' met constant nieuwe uitdagingen en ook die wil ik graag delen. Het is geen blog over één onderwerp. Het is een wir war van ervaringen, meningen en situaties, maar dat zegt meteen een hoop over mijzelf.

Middels deze blog hoop ik ook structuur te creëren in mijn leven, want dat is op dit moment ver te zoeken. Door te schrijven denk je langer na over het hoe, wat en waarom. Schroom vooral niet om te reageren, discussies uit te lokken, tips en trics te geven. Iedereen is welkom!